અછાંદસ

*રાત્રી*

સહેજ સઁકોરી વાટ
દ્રષ્ટિભેદ માં ડોકાતી
સીમાઓનો પાર પમાય
તે પહેલાં
માળિયામાંથી ઊતરી આવ્યા
આછા અણસાર

અરધા રે ઉઘડતાં રાતા અજવાળા
અરધે ઉગ્યા
થરથરતા ઓછાયા અનઆધાર

ડૂબાડે
ભયભીત કરી મૂકતાં
પ્રગાઢ કાળાં ભૂખાળવાં પાણી

આઠ કૂવા 'ને નવ પાવઠાં રે
એવું કહેવાથી ઉલેચાતાં નથી.
સીંચણીયા આંબતા નથી, ગાગર ભરાતી નથી.
અભરે ભર્યા છે,
માટલાંમાં, બેડાંમાં, વાવમાં, તળાવમાં
છતાં
કાળઝાળ તરસ છિપાવતાં નથી.
એવા.

ફેલાતા હાથ
અને તૂટતા શ્વાસ
ખરખર ખરતા જોયા.

ગરકાવ ઓરડો ઊંઘ પાંદડીઓમાં
તરડાય, ફૂટે
પાતળી પળમાં પરોવાયેલ
ચૈતન્ય
કણસે
દ્વારેદ્વારે પાંખ ફફડાવતી સઁવેદ્યતા લોચો
લોથપોથ
ખુરશીમાં ફસડાઈ પડેલો દિવસ, હાંફે
લોહીમાં દોડતો આખ્ખો ઉનાળો
પીગળે, પિગાળે ધીમે
ધીમે
શાંત
નળમાંથી ટપકે પડઘમ તાલે
સળમાં સપડાયેલ આંગળીઓ
શોધે, કશુંક ન ખોવાયેલ
બારીનાં બરડ મિજાગરે પવન સિસકારે
અસંખ્ય અશ્વોની હણહણાટી તળે
કચડાઈ
ભુક્કો પરીઓનાં આર્દ્રગીત
ટેબલ પર ભજવાય ઑથેલો....

વચ્ચે,
છાતીમાં તીણા શૂળ જાગતા,
તંદ્રાધીન કાળખન્ડ પડખું બદલે
રાત્રિ વહે
ખળખળાટ વહે......

સંજુ વાળા

કિલ્લેબંધી માંથી