દોસ્તી છોડી, ને સગપણમાં પડ્યાં. ,
વન ત્યજી દીધું અને રણમાં પડ્યાં.
ના ઉગામ્યો એક પણ પથ્થર અમે,
એ જ ફળ લીધાં , જે આંગણમાં પડ્યાં.
એમણે શું આંખ મીંચી બે ઘડી,
આપણે આવીને પાંપણમાં પડ્યાં.
બિંબ જેણે વ્હેણમાં જોયું ન'તું,
એ બિચારા છે...ક દર્પણમાં પડ્યાં.
આ વખત પણ લટ ન સુલઝી એમની,
આ વખત પણ એ પળોજણમાં પડ્યાં.
- *નીરવ વ્યાસ*.
No comments:
Post a Comment