નોખો મિજાજ છું હું, નોખો ખયાલ છું
શાયર કહો કે પ્રેમી, હું લા-જવાબ છું
માનવ કહો કે દાનવ, પથ્થર ગણો કે દેવ,
પડદાનશીન તોપણ, હું બેનકાબ છું
પ્રત્યેક જીવમાં છું, માનો તો છું સહજ,
તાળો મળે કદી ના, હું બેહિસાબ છું
હર દર્દની દવા છું, હર એકનો જખમ,
સંજોગ હું, સમય હું, હું ખુદ પ્રકાશ છું
છું દૂર આ જગતની માયાવી જાળથી,
મળવા મને હું વર્ષોથી બેકરાર છું
વર્ષા કહો કે ઝરમર, છું એક તત્વ હું,
ડૂબે નહીં કદી જે, એ આફતાબ છું
..... વર્ષા પ્રજાપતિ ઝરમર
ગઝલ - તો હું શું કરું?
પાંખ ભીતર પ્રસારે તો હું શું કરું?
નાવ ડૂબે કિનારે તો હું શું કરું?
મૌન મારું જરા બોલકું થઈ હસ્યું;
કંઠથી સ્વર પુકારે તો હું શું કરું ?
શ્વાસના હાટ પર અશ્રુ મોંઘા ઘણાં,
ધારણા કોઈ ધારે તો હું શું કરું?
એ છબી મનને જુઓ કરે તર બ તર;
આવે એ વારે વારે તો હું શું કરું ?
પ્હાણ જેવો તને ધારતો હું હતો ;
ઇશ થઈને પધારે તો હું શું કરું ?
દિલીપ વી ઘાસવાલા
પ્રતિબિંબ મારા સમેટી રહ્યો છે
નશો ચાહવાનો ખરેખર નડ્યો છે
મને પામવા આજ જીદે ચડ્યો છે
અરીસોય અમથો જ મોહી પડ્યો છે
તમે જિંદગી દાવ પર ના લગાડો,
પ્રણય એકતરફી કદીયે ફળ્યો છે?
હવા છું, હવામાં ભળી જઇશ જોજો
મને એમ ખાલીપો ઘેરી વળ્યો છે
જુઓ ભીંત કેવી જકડતી ચસોચસ,
મને છોડતા ઓરડો પણ રડ્યો છે
...... વર્ષા પ્રજાપતિ ઝરમર
