ગઝલ
પાસે રહી મારી પ્રણય વરસાવતી માઁ તું ગમે,
જિંદગી તણાં પાઠો સદા સમજાવતી માઁ તું ગમે.
એ હોય દુ:ખ માં તોય સામે સુખી મળે જો બોલતાં,
એ આખરે મુખડૂ સદા મલકાવતી માઁ તું ગમે.
પાંખો બની મારી હંમેશા જો મને પાસે રહી,
આકાશમાં રસ્તો બની દોડાવતી માઁ તું ગમે.
મિત્ર એ બની સામે મને હરપળ રહી ચાલે ડગર,
આનંદ જુદેરા એ સદા છલકાવતી માઁ તું ગમે.
રાહો અંધારી જો બને જિંદગી તણા દીપક વિના
તો 'રવિ' બનીને આખરે અજવાળતી માઁ તું ગમે.
- રવિ ડાંગર (મોરબી)
No comments:
Post a Comment