સ્મરણ નીર તારું નયન થી ઝરે છે,
દરદ પીગળીને સરીતા સરે છે.
અઢેલી હતી પીઠ થી પીઠ એની,
પરાયો ગણીને હવે એ ફરે છે.
બળે મીણ માફક, વળે ફીણ માફક,
ઉથલપાથલો લાગણીઓ કરે છે.
હઠીલા હતા પીઠ ઉપર ઘણા ઘા,
ખણીને ફરી એ હકીમો ભરે છે.
જુઓ મોત આવે તમાશો બનીને,
'કજલ'ની કબર પણ હવામાં તરે છે.
કશ્યપ લંગાળિયા "કજલ"
No comments:
Post a Comment