સોય થઈ તું છોને ભોંકાતો ગયો,
ફૂલ થઈ હું તો ય ગૂંથાતો ગયો.
વિશ્વને ગજવે છે જે અખબાર થઈ,
એ જ તો પસ્તીમાં બંધાતો ગયો.
તે છતાં એ કાળો ને કાળો રહ્યો,
તાપમાં પડછાયો ધોવાતો ગયો.
આજ માણસ પણ બની ગ્યો છે રહસ્ય,
જે અનુભવથી ઉકેલાતો ગયો.
જિંદગીમાં ધાર આવે એટલે,
હુંય પેન્સિલ જેમ છોલાતો ગયો.
રવિ દવે 'પ્રત્યક્ષ'
No comments:
Post a Comment