ગઝલ

મહોબ્બત પણ ક્યારેક તરસી થવાની,
નફરત ની આગ એટલી અઘરી થવાની.
ઉપાડુ ફક્ત કદમ ને પહોંચી જાઉં તરત,
મંઝિલ પણ એટલી નજદીક થવાની.
ચાંદનીની શીતળતા પણ દઝાડી જશે,
ચાંદની ની એટલી બધી વર્ષા થવાની.
તારો હાથ મારા હાથો માં આવશે એક 'દિ,
ખુદા ની એટલી તો મહેરબાની થવાની.
આ જવાની, આ દીવાની, આ અંગો ની રવાની,
ભરી મહેફિલ માં એની તો ચર્ચાઓ થવાની.
આંખો થી વરસેલી વેદનાઓ જોઈ ને,
હદય તારી થોડી ઘણી દવાઓ થવાની.
સહેજ માટે છોડી તું દે સાથ મારો જ તેથી,
મૌન રહી ને ખુદ થી જ એની ફરિયાદો થવાની.
અધૂરી મારી પ્રીત ની અધૂરી ઈચ્છાઓ ની જેમ,
દ્વારે તારા જ મારા શ્વાસો ની હરાજી થવાની.
પ્રણય છે જ ગાંડો એ દેખાય છે જ હવે તને,
આશિકો માં તારા આગવી મારી ગણના થવાની.
છોડી હું દઈશ આ દુનિયા એટલે જ ' ધર્મ',
તું આ જનમ માં નથી કોઈ રીતે મારી થવાની.
                                   ~ધર્મેન્દ્ર સોલંકી. 
                                   ૦૧:૪૫, ૨૯/૦૬/૧૭