અછાંદસ

##વિધવા સ્ત્રીની એકોક્તિ##

હવે ફરિયાદ કોને કરું?
એની યાદોને હું ક્યાં કૂવામાં જોખું?
ખલખલ વહેતી નદીની જેમ વહ્યો
ફૂલ જેવું મહેકતો,
અરે.... કદાચ આખું એક ઉપવન હતો
એક નવું વિકસતું વિશ્વ હતું એનું!
પતઝડના વૃક્ષ જેવા એના જીવનમાં
વસંતે માંડ બે ડગલાં ભર્યા
ને આ શું!
ભૂકંપ આવ્યો!
ઈચ્છાઓના મહેલો ધારાસાઈ થાય
વાવાઝોડું એક સાથે બધું ઉડાવી ગયું
એના વિશ્વનો સૂરજ બુઝાઈ ગયો
આંસુઓના વરસાદમાં અરમાનો વહી ગયા
લાલ ,લીલો ,પીળો ,ગુલાબી,કેશરી
બધા રંગ ઉડી ગયા
માત્ર કાળો, વાદળી અને સફેદ રંગ પથરાઈ ગયો
કાંટાથી ભરેલા આ વિશ્વમાં
હું એકલી
એના સપનાના દરિયા કિનારે ઉભી છું
એ જ આશે એણે કહ્યું હતું"હું આવું છું!".
જુવોને એ આવ્યો??

-સંદિપ આર ભાટીયા