અછાંદસ

વિકાસ
વિકાસ નો વિચાર કરવો ખૂબ અથૅ પૂણે સાબિત થાય છે.
શું એકવીસ મી શતાબ્દી નું વિશ્વ પ્રેમ અને સૌંદર્યસભર હશે?
એમાં શું નદીઓ નું સંગીત અને સમુદ્ર નુ લહેરાતું સ્વપ્ન હશે?
શું નવી શતાબ્દી ના ચહેરા વિકાસ ની આશાઓ અને ઊર્જિત ની ઝંખના સભર ન ઝાંખી શકીએ?
શું આપણા સ્વપ્નો, અને આશાઓ આપણને લઈ જશે? લાગણીઓ કેરાં અવિનષ્ટ, સંબંધ સુધી?
શું નવો વિકાસ ને નવી આશાઓ ખૂબ લીલાછમ હશે? કે આપણે એમની આંગળી પકડી ને, કોઈ જલપરી ની પાંખો લઈ, વિશ્વ ના સાગર માં તરી શકીએ?
ફ્ક્ત જરૂર છે હ્રદય  બંધ દ્વાર ને, દરેક માટે ખુલ્લા મુકવાની,
નવી પેઢી ને કહો, રાજ્ય ના નવનિર્માણ કરનાર ને કહો, કે ભેદ ભાવ, ઊંચ - નીચ, ધમૅ - જાતિ, ગરીબ - તવંગર આ સવૅ ની માળા ગુંથીને, નાંખી દો ઓગણીસમી શતાબ્દી ના સમુદ્ર મા...
પછી જુઓ એક નવું વિશ્વ.....
નવી દુનિયા.....
જ્યારે સૌ ના હ્રદય નાં દ્વાર ખૂલશે,
ત્યારે જ આપણે ફૂલો અને આકાશ ના શ્વાસ ને સાંભળી શકીશું....
ને ઉગતા નવા તારલિયા ના તાપણાં માં જૂના ઝખ્મો ને બાળી નવા વિકાસ ના ઈતિહાસ રચશું.....
અંજના ગાંધી (મૌનું)
મુંબઈ