ગઝલ

નથી કોઈ સમ્બંધ ન સગપણ મળે છે
છતાં રોજ સાંજે એ બે જણ મળે છે.

મિલન આપણું સૌને ખૂંચેછે શાયદ,
જમાનાને નાહકનું કારણ મળે છે.

બધાને છે ફરિયાદ બસ એજ વાતે,
અમે ના કહ્યું છતાં પણ મળે છે.

તરસ હોઠ પર આંખ છે પાણી પાણી,
ને ચહેરા ઉપર ધીકતું રણ મળે છે.

વળાવીને બેઠું છે ઘર એની રોનક,
હવે દ્વારપર સુકું તોરણ મળે છે.

ગજબ છે આ પથ્થરોના નગરમાં,
તિરાડો વિનાય દર પણ મળે છે.

ખલીલ એથી ધનતેજ યાદ આવે,
હજી ત્યાં મને મારું બચપણ મળે છે.

ખલીલ ધનતેજવી