ગઝલ ૪

આંખોની ભીની થઇ કિનારી છે
ફરી પાછી આવી યાદ તમારી છે

હું એકલોજ છું દુઃખી પ્રેમ કરીને
કે પસંદગી આ માટે થઇ મારી છે

કે'તો હતો ત્યારે માનતા નહોતા
કે પ્રેમ એક જીવલેણ બીમારી છે

હસતા હસતા મૌત સ્વીકારી લે
આશિકોની જબરી હોય ખુમારી છે

પ્રેમની સાબિતી કેટલી આપું કે મને
જિંદગી બસ તારા નામે ગુજારી છે

પ્રષ્ન કાશ્મીર જેટલો જ વિકટ છે
ખબર છે મૈં સમસ્યા કેમ નિવારી છે
હિમાંશુ મેકવાન

સમજદારીની કેડી પર ચાલીને જોયું છે ;
સપનું આજે એક આંખો ખોલીને જોયું છે .

મૌન સમજવા જેવા કાબિલ જ ક્યાં હતા ?
એટલે આજે બધે બધું બોલીને જોયું છે !

સમજાતું નથી ક્યાં સંતાઇ જાય આવીને ,
યાદો, દિલને મેં પાછું વલોવીને જોયું છે !

જિંદગીભર જેની બીકે ડરાવતા રહ્યા મને ,
એ મોતને મેં આજે સામે ચાલીને જોયું છે .

ભાર એણે આજીવન ઇચ્છાનો જ ઉઠાવ્યો,
સાવ હલકું હતું ' શબ 'તોલીને જોયું છે !

હિમાંશુ મેકવાન

ઞઝલ
ઞાલઞાઞા ઞાલઞાઞા
+++
તું નથી તો આશ પણ ક્યાં?
દેહને જો, શ્વાસ પણ ક્યાં!

જીવવું છે મન ભરીને,
કોઈને વિશ્વાસ પણ ક્યાં?

લઇ અલઞ અંદાજ ભેગો,
હું ફરું ત્યાં, હાશ પણ ક્યાં!

એ કણે કણમાં સમાયો,
એટલે આભાસ પણ ક્યાં?

અંધારે મળતાં રહીને,
આપતાં અજવાસ, પણ ક્યાં?

હિમાંશુ મેકવાન

થઇ ઘણી ઉપાધિ બધું જાણી લીધા પછી
આવ્યો છું હોશમાં હવે થોડું પીધા પછી

બહુ નડે છે શરમ જો સાદામાં રહું તો
ચડે થોડું ને શબ્દ નીકળે સીધેસીધા પછી

મદિરાનો નથી વાંક ખોટું તો ના બોલો
જખમો ઉતરે ઊંડા ખોતરી લીધા પછી

બહુ બધું બોલી ને મૈં જોઈ લીધું છે
મૌન વ્રત લીધુંછે, બધું કહી દીધા પછી

ફરક પડે છે શું ગમે તેટલું સાચવો
લાશ થઈ ગયો શ્વાશ છોડી દીધા પછી

જામ અથડાવામાં ડર એજ લાગે છે
ઢોળીના દે બુંદ બહુ સાચવી લીધા પછી
હિમાંશુ મેકવાન
૨૯.૩.૧૭