ગઝલ

ઊર્ફે  ધોળે  દિવસે  અંધારું પડ્યું
આપને અજવાળું પણ આછું પડ્યું.

  કેટલો વિનાશ સર્જીને પછી,
તોપનું મોઢું જરા ટાઢું પડ્યું.

શબ્દનો પડઘો થયો તો એ કહે-
પોત  તકલાદી  હતું, પાછું પડ્યું.

આટલો  વરસાદ  વરસે છે છતાં,
આભમાં ક્યારેય ક્યાં કાણું પડ્યું.

એણે અંધારું ભગાડ્યુ એ ક્ષણે,
મુખ દીવાનું  એટલે કાળું પડ્યું.

એમને  ઓરુ પડ્યું ભૂલવું બધું,
વિસ્મરણ એનું મને આઘુ પડ્યું.

હું અરીસામાં જઈ ભૂલો પડ્યો
બિમ્બ એમાં કોનું બીજાનું પડ્યું

           ભરત ભટ્ટ