ગઝલ

*સંસ્મરણ*

હા, પ્રેમમાં સમસ્યા એક આ વધુ રહે છે;
ઊંઘું છું હું ને મુજમાં કો જાગતું રહે છે !

નજરો મળે, પ્રણયનાં ત્યાં પુષ્પ પાંગરે કૈંક,
પણ બેવફા બન્યું દિલ, ક્યાં આપણું રહે છે ?

ઊડી ગઈ પછી છત, જ્યાં મોભ ભાંગ્યો ઘરનો;
બાકી દીવાલ, બારી ને બારણું રહે છે.

મુજ આંખથી વહે છે એ રીતે અશ્રુઓ આ,
જે રીતે આભમાં રડતું વાદળું રહે છે !

વીતી ગયો સમય તોપણ સંસ્મરણ ન ભૂલ્યો,
છો પાંગળું થયું મન, પણ દોડતું રહે છે.

સૂરજના શહેરમાં શું મહિમા 'પ્રદીપ'નો હોય ?
હો અંધકાર, તો એની આબરૂ રહે છે.

પ્રદીપ સમૌચા