પેલુ વૃક્ષ જોને અડિખમ ઉભું રહેતું,
માગ્યા વગર આપતું,પોષતું,પંપાળતું,
કેટલાય જમાનાનું સાક્ષી બની ટગરટગર જોતું,
વસુની વનરાઇ,પણૅની તનહાઇ લઇ ઉભું,
ખીલીઓ ખંજર થૈ ભોંકાય તોયે સહેતું,
પેલુ વૃક્ષ જોને અડિખમ ઉભું રહેતું.
ઘણા વષોૅ પછી આજ નીહાળ્યું,
વેદનાઓનું ભાથું તેનામાં ભરેલું,
પળેપળ ઓગળાતું,સંકોચાતું,
કંઇક મનમાં હૈયા વરાળ ઠાલવતું,
પેલુ વૃક્ષ જોને અડિખમ ઉભું રહેતું,
નથી વૈભવ,નથી ખળખળતા જેવું રહ્યું,
અંગો વિસજિૅત થઈ ગયેલું જોયું,
નથી ફળ ,નથી રહી એકે ડાળીયું,
સુકુ અને બુઠું જોયું રડતું રડતું,
પેલુ વૃક્ષ જોને અડિખમ ઉભું રહેતું,
-સંદિપ પટેલ"કસક"
No comments:
Post a Comment