ગઝલ

જૂની બોટલમાં શરાબ નવી લઈને આવે છે,
દિવસ નવો પણ યાદો જૂની લઈને આવે છે.

અંધકાર અને પ્રકાશને રાત દિવસ ગણીને,
જલદ સૂરજ કૂમળી સવાર લઈને આવે છે.

આમ આવી તરત રુક્ષતાથી જતા રહીને,
હવે  તો મૌન પણ તલવાર લઈને આવે છે.

દાસ બની રહ્યાં તો તકલીફો કાંઈ જ નહી,
નતમસ્તક બનીએ તો ધરાર લઈને આવે છે.

હું મૂફલીસીમાં દિલનો બહું જ ઉદાર છું,
કોઈ દિ જો ના બને તો કરાર લઈને આવે છે.

ગરજની આ દૂનીયામાં ગંદર્ભ બાપ થૈ જાશે,
ગામ વગરનાં અહી બસ તકરાર લઈને આવે છે.

ના રહે ગુમાનમાં એ બધા ઊતરી જ જશે,
"મયુર" નવા જીવનનો સાર લઈને આવે છે.

મયુર દરજી
વડોદરા