ગઝલ

સ્મરણમાં કોઈની ભીનાશ મારા શ્વાસ સુધી ગઈ,
પછી એ સ્હેજ જો આગળ વધી તો આગ સુધી ગઈ.

અચાનક જો મળ્યો વર્ષો પુરાણો મિત્ર રસ્તામાં,
તો, વાતો છેક બચપણમાં ભણેલા પાઠ સુધી ગઈ.

ફળિયે ડાળ મહોરીને જરા નેવે અડી ગઈ તો,
તરત ઘરમાંથી દોડીને કુહાડી ઝાડ સુધી ગઈ.

પહેલાં માણસો સૌ નીચું જોઈ ચાલતા’તા અહીં,
પછી જો પંખી ઊડતા જોયું, નજરો આભ સુધી ગઈ.

હૃદયનું બીજું પૂછો નામ તો બસસ્ટેન્ડ છે મિત્રો,
તપાસો બસ કઈ, ક્યારે ને કોના ગામ સુધી ગઈ?

~ અનિલ ચાવડા