અજ અઞાં પણ સંભરેતો ધડ઼કલો,
રાતજો સોણે અચેતો ધડ઼કલો.
બાર જેંનીં પેટમેં પોઢ્યો હુવે,
તેર નીરાંતેં ભનેતો ધડ઼કલો.
ભેદ કેંનીં બોંયમેં ધારે નતો,
ધી, પુતર બીં કે ગુરેતો ધડ઼કલો.
જેર મિલધા ઘૂડ઼િયો ને પાંગરા,
છાટિયેં ભેરો મિલેતો ધડ઼કલો.
ને જડેં સમજણ અચેતી બારકે,
નિત નયોં વાવા ખપેતો ધડ઼કલો.
બાર રૂંધા, પિંઢ પણ રૂએ વિઠો,
બાર ખિલધા ને ખિલેતો ધડ઼કલો.
માવડ઼ીજે કંઠજા હાલર સુણી ,
પાંગરેં ભેરો નચેતો ધડ઼કલો.
' પુષ્પ ' અજ પણ જીં વલા ઐં બારડ઼ા,
તીં વલો મૂંકે લગેતો ધડ઼કલો.
--- પબુ ગઢવી ' પુષ્પ '
No comments:
Post a Comment