હું તો બસ, ખુદમાંથી થોડો ખોવાયો છું,
બાકી ક્યારે તારાથી હું રીસાયો છું?
એવું ન વિચારી લેતી કે ખાલીપો છે,
મઘ્યાહ્નમાં ઓગળતો તારો છાયો છું,
તારાથી વિખુટા થાવું એ સંજોગો છે,
આજે ગુલશનમાં ફૂલ સમો મુરઝાયો છું,
આવે ના વીત્યાં દિન જેની આશામાં છે,
દુનિયાથી પરની દુનિયામાં બદલાયો છું,
તોફાની વરસાદે ભીંજાયો ન કદી - ને
રાખ બની ગંગા ધારામાં ભીંજાયો છું,
હાય! 'અકલ્પિત' કુદરતનાં નિયમો આધારે,
હું સૂર્ય હતો, ને રાત્રીમાં બૂઝાયો છું.
*- ભાવિન દેસાઈ 'અકલ્પિત'*
Saturday, 1 July 2017
ગઝલ
Labels:
ભાવીન દેસાઈ
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment