ગઝલ

પાંખમાંથી આખરે પીછું ખર્યું પાછું,
મિત્ર, આપે કેમ પંખી ચિતર્યુ પાછું.

જળ ડહોળાઈ ગયું'તું આંખમાં અટકી,
આપના સ્મરણોથી સરવર આછર્યુ પાછું.

કોઈએ વાઢી મને ઉજ્જડ કર્યો વગડો,
મારી ભીતર વેલ જેવું  પાંગર્યુ પાછું.
   
પગ નીચે કચડી દીધું આપે જે સપનું તે,
એ જ સપનું મેં હથેળીમાં ધર્યું પાછું.

હું  સમેટાઉ  છું  વારંવાર  મીન્ડામા,
ઊર્ફે એનુ એજ  મીન્ડુ વિસ્તર્યું પાછું.

          ભરત ભટ્ટ