ગઝલ

વાદળ
હતાં કાયમ તરસ્યાં,
વિચારોનાં વાદળ વરસ્યાં.

ઝરમર શરુ થતા જ,
વેદનાના ડુમાઓ ખસ્યા.

પુષ્પો બગીચામાં મુકે,
હૈયામાં એટલે વસ્યાં.

મોજાં ઉછળ્યા દરિયામાં,
પાંપણ માંથી ધીરે ખસ્યા.

જીંદગીની સફરમાં રહીને,
ખીલ્યાં, વહ્યાં પછી ખસ્યા.

આ અચેતન ચેતનાની,
હથોડી સમ ઉપર ધસ્યા.

                  ઝલક ગામી